"Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Ο άνεμος όταν περνάει, στίχους,
ήχους παράξενους ξυπνάει στις χορδές
που κρέμονται σαν καδένες…”
Καρυωτάκης
Ο άνεμος όταν περνάει, στίχους,
ήχους παράξενους ξυπνάει στις χορδές
που κρέμονται σαν καδένες…”
Καρυωτάκης
Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι,
ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες,
ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου
λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω.
Σώπα…”
Ρίτσος
Σώπα…”
Ρίτσος
4 σχόλια:
Καλή μου Lady Blue ήρθα να σε δω να μαζέψω την χαλασμένη σου χορδή μες στην παλάμη μου. Σου έλειψα και μου έλειψες το ξέρω… Σώπανε τώρα . Ο ήχος λένε ακόμα και αν ο δημιουργός του χαθεί , εκείνος μένει πάντα. Αιωρείται, πλανιέται πάντα και ταξιδεύει στο συμπάν μέχρι να βρει άλλους ήχους και να γίνει μουσική .
Σιδερένιες καλημέρες
@Ναταλάκι μου... Σ'ευχαριστώ πολύ! Τόσο μελωδικό και ουσιώδη "στίχο-καπάκι" μόνο εσύ θα μπορούσες να έχεις!
Θέλω να πιστεύω ότι η μουσικές που σέρνουμε στα χαλάσματα κατεστραμένων σχέσεων με τον καιρό γίνονται περισσότερο μελωδικές και μας φέρνουν στο νου νοσταλγικά, όμορφες και χαρούμενες στιγμές!
Αν, στο πέρασμα του χρόνου, εξακολουθούν να ακουγονται παράφωνες... ήχοι παράξενοι από ξεχαρβαλωμένες κιθάρες... ίσως πρέπει να τις αφήνουμε... να μην τις σέρνουμε πια. Πληγώνουν τα αυτιά και την ψυχή μας!
@Σιδερά μου
Σ'ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς και με ψάχνεις, και έρχεσαι να με επισκεφτείς. Και είναι αλήθεια πως κι εμένα μου λείπει αρκετά η συναναστροφή με τους λίγους καλούς φίλους μου εδώ. Αλλά είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό μου η υπερβολή και αφού κατάφερα για μια ακόμα φορά να ... υπερβάλλω εαυτόν ... έφτασα σε σημείο που να χρειάζεται τώρα να απέχω ακόμα και από αυτά που με διασκεδάζουν και με ευχαριστούν.
Δεν χάνεται η μουσική μου φυσικά ... μόνο τα όργανα ξεκουράζω και φρεσκάρω!
Το ποστ είναι και πάλι της γλυκιάς Ναταλίας που επέλεξε να παίξει εδώ στο παιχνιδάκι με το στίχο-καπάκι. Και με πολύ όμορφο τρόπο.
ωραιο το blog σας, το παρακολουθω.. χερετισμους απο Λεωνιδιο!
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους το άπειρο αντηχάει
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες...
Δημοσίευση σχολίου